روغن سقز

روغن سقز روغنی است که از شیره یا صمغ درخت سقز به دست می آید . درخت سقز با نام های پسته کوهی ، بنه و در زبان کردی با نام ون شناخته می شود . این درخت بیشتر در مناطق کوهستانی با آب و هوای نه چندان سرد رشد می کند . بومی ایران بوده و در مناطق غربی کشور ، رشته کوه های زاگرس و مناطق کوهستانی شرق کشور بسیار دیده می شود .

درخت سقز درختی دیر زیست است و در برخی مناطق می تواند تا ۱۵۰۰ سال هم عمر کند . این درخت گونه های متفاوتی دارد . برخی گونه ها پوست ضخیم و میوه درشت تر دارند و برای مصارف خوراکی و روغن گیری مورد استفاده قرار می گیرند . گونه هایی که پوست نازک و شکننده دارند به عنوان ترکیبی از آجیل مصرف می شوند .

برای به دست آوردن شیره درخت سقز ، در فصل پاییز خراش هایی روی تنه درخت ایجاد می کنند . البته پوست تنه درخت به صورت طبیعی در این فصل دارای شیار هایی می شود اما برای برداشت شیره بیشتر آن را خراش می دهند . مایعی به رنگ زرد یا سبز خیلی روشن از این شیار ها خارج می شود که بسیار غلیظ و چسبناک است . به این مایع شیره یا صمغ سقز می گویند .

به روش عصاره گیری می توان از شیره سقز خشک شده روغن تهیه کرد . روغن سقز دارای طبع گرم و خشک است و خاصیت ضد درد ، ضد التهابی ، ضد قارچی و ضد باکتریایی دارد . این روغن منبعی غنی از آنتی اکسیدان ها و انواع ویتامین ها است . به همین دلیل برای درمان بیماری هایی مانند مشکلات گوارشی ، پاک سازی معده ، یبوست ، زخم معده ، تقویت چشم ، جلوگیری از پوسیدگی دندان ، واریس و آرتروز بسیار مفید است .